Ole, ole

In filmke mei it ferske Ole, Ole of better Salve Rociera of Ecos Del Rocio (echo van de Rocio)

Wy stuiten in jier as wat lyn by tafal op in prosesje yn it stêdsje Ronda yn Andalusië. Ronda leit op in pear hege rotsen yn in grutte flakte. It stêdsje wurdt yn twa stikken spjalten troch in djip ravyn mei in âlde brêge dy’t de twa helten mei elkoar ferbynt. Ronda is ien fan de saneamde wite  doarpen dy’t noch út de tiid fan de Moren stammet. Alle gebouwen binne mei wytkalk oerstrutsen. Dy Moren (fan it Arabysk Murat = westen) wiene Berbers en Arabieren dy’t út Marokko kamen en it Mohammedanisme yn hiel Spanje en Súd-Frankryk brochten. Yn 732 waarden se ferslein troch Karel Martel by Poitiers. Dêrnei waarden se stadichoan út Europa ferdreaun mar har bouwstyl libbet der noch fierder (Alhambra).

Dêrnei waard Spanje wer Roomsk en koenen de Spanjoalen har prosesjes wer hâlde. It is in lange optocht mei menear pastoar en syn feinten foarop. Foaryn wurdt it byld fan de stêdshillige meidroegen en in kistke dêr’t de bonken fan de hillige yn lizze, tenminste as jo de Rondenaren leauwe meie. Yn de stoet rûnen jonge mannen mei bleat boppeliif mei dy’t harsels mei stikken touw giselden, de saneamde boetedwaning.  Doe’t wy dêr hiel tafallich foar de Peaskedagen wiene hâlden se har omgong troch de stêd en dêrby songen se it Olé dat wy no op ‘e lessenaar hawwe. Sadree se it út hiene begonnen se wer op’e nij mei itselde deuntsje. Der rûnen in pear blazers en tromslaggers mei yn de optocht. In hiele eigen, foar ús aparte, sfear. (Jaap)

Doutsen Bakker(10) spilet mei yn Hymne